1 rozdział

Z perspektywy Allie:
 Obudził mnie dźwięk budzika, który niestety nie dawał mi pospać dłużej. Nie lubię kiedy muszę wcześniej wstawać. Należę do osób, które mogłyby spać całymi dniami i nigdy ich to nie zamęczy.
  Z niechęcią opuściłam ciepłe, wygodne łóżko. Stojąc już na obolałych nogach rozciągnęłam się delikatnie, przy tym ziewając. Rozejrzałam się po małej lecz przestronnej sypialni. Była dla dwóch osób, jednak tylko ja w niej zamieszkiwałam. Urządziłam ją sama w jasnych odcieniach. Kremowe ściany, drewniane poddasze, dwie białe szafy, oraz w tym samym odcieniu bieli biurka. Pościel w śmieszne wzory dodawała fajnego klimatu temu pomieszczeniu. Na ciemnej drewnianej podłodze znajdował się biały, miękki dywan, na którym zazwyczaj leżał mój laptop. Mimo tego, że wieczorami nie miałam z kim porozmawiać nie narzekałam na samotność. Czasami nawet była mi ona potrzebna.
  Odłożywszy wszystkie myśli na bok, skierowałam się do jednych z drzwi, które prowadziły do łazienki. Rozebrałam się do nagości, po czym weszłam pod prysznic. Odkręciłam dwa korki, a następnie na moje ciało spłynęła letnia woda, dająca mi dużo ukojenia po wczorajszej nocy. Wychodząc z kabiny prysznicowej wycierałam się czerwonym ręcznikiem. Gdy już byłam sucha odwiesiłam go na bok, po czym założyłam na siebie bieliznę w panterkę.
  Stanęłam przed szafą, kiedy tylko znalazłam się już w pokoju. Wyciągnęłam z niej czarne spodnie oraz

białą koszulkę na krótki rękaw. Założyłam to na siebie, wkładając bluzkę w spodnie. Następnie stanęłam przed lustrem. Zdjęłam turban z głowy, rozczesując przy tym moje blond włosy. Przez około piętnaście minut musiałam je suszyć, przy okazji do tego je układając. Na koniec podkreśliłam oczy eyelinerem, natomiast rzęsy pomalowałam tuszem.
  Opuściłam pomieszczenie, gdy tylko byłam już gotowa. Najpierw poszłam do pokoju moich przyjaciół, w którym zapewne byli już wszyscy.
  Nie pukając od razu weszłam do środka. Pomieszczenie było całe w nieładzie. Wszędzie porozwalane ubrania oraz puste butelki po przeróżnych napojach powalały się po całym pokoju.
-Jak wy tu wytrzymujecie?-spojrzałam na chłopaków.
-O to samo się ich pytałam-wtrąciła się Eleanor, która dzisiejszego dnia miała na sobie granatowe, obcisłe rurki, jasną, zapiętą koszulę oraz czarne koturny z ćwiekami znajdującymi się z tyłu. Bardzo ją lubiłam, jednak czasem jej zachowanie mnie irytowało.
  Podchodząc bliżej jednego z łóżek dostrzegłam dziwną dziewczynę, wymachującą na wszystkie możliwe strony rękami. Stała na dworze, a ja z okna znajdującego się w pokoju moich przyjaciół z zaciekawieniem się jej przyglądałam. Wyglądała na zdenerwowaną, ale nie wiedziałam dlaczego, gdyż nic nie słyszałam. Po pewnym czasie ruszyła do środka budynku wraz z naszą dyrektorką czyli Panią Smith. Zastanawiało mnie dlaczego się tak zachowuje, jak traktują ją rodzice, gdyż patrząc na nich nie wyglądało by mieli najlepszy kontakt z córką.
-Ładna-skomentował Harry. Z dezaprobatą na niego spojrzałam. Zawsze dla niego liczył się wygląd. Nie znam ani jednej dziewczyny, na którą spojrzałby pod względem charakteru.

-Tylko nie zalicz jej już pierwszego dnia-usłyszałam sarkastyczny głos Zayna, na co zaśmiałam się pod nosem, tak by nikt nie słyszał. Zawsze się tak droczyli, jednak Mulat miał w tym trochę racji.
  Usiadłam na jednym z łóżek, na którym akurat siedział Niall. Kątem oka na niego spojrzałam. Wyglądał dziwnie. Był zmęczony, chyba kac go dzisiaj trzyma. Tylko dziwi mnie, że nas nie, a jego tak.
-Co ci jest?-odwróciłam się do niego i teraz mogłam lepiej zobaczyć w jakim jest stanie.
-Głowa mnie boli-zaczął mówić. -Za dużo wczoraj wypiłem-dodał.
-Ja tam się świetnie bawiłam w tym klubie-spojrzałam się na Danielle, która była wtulona w Liama. Słodko razem wyglądają, jednak nie są parą. Na razie są na etapie przyjaźni, której nie chcą zniszczyć. Moim zdaniem wcześniej czy później będą ze sobą.
-Również nie narzekam-wtrącił się Louis, wychodząc akurat z łazienki. -Idziemy na śniadanie?-zaproponował na co wszyscy mu przytaknęliśmy.
  Wychodząc z pokoju cały czas myślałam o tej dziewczynie. W końcu kto normalny zmienia szkołę na drugi semestr i to taką z internatem? Raczej nikt, a przynajmniej do tej pory tak mi się wydawało.
  Na stołówce zasiadało już większość osób. Niektórzy z nich jeszcze spali, inni o czymś zawzięcie dyskutowali, a reszta jadła bądź siedziała w zwykłej ciszy. Podchodząc do jednej z kucharek zastanawiałam się na co mam ochotę dzisiejszego dnia.
-Poproszę jajecznicę-po dłuższej chwili w końcu powiedziałam czego chcę.
  Z białym talerzem, zapełnionym moim posiłkiem skierowałam się do naszego stolika. Znajdował się on obok okna, byśmy mieli widok na doskwierającą pogodę. Usiadłam obok Zayna oraz Nialla, tam gdzie stale siedzę. W powolnym tempie konsumowałam śniadanie, popijając je gorącą herbatą.
-Dobrze, że dzisiaj sobota-Liam zaczął prowadzić jakąś rozmowę, na którą potwierdzająco kiwnęłam głową.
-Co dzisiaj robimy?-kończąc jedzenie także się włączyłam do rannej pogawędki.
-Może spacer?-zaproponował Styles. -Tak na rozluźnienie wszystkich mięśni. Proszę, tylko nie żadna impreza-dodał.
-Jestem za-powiedział farbowany blondyn, na co my także się zgodziliśmy.
-To świetnie-loczkowaty pokazał swoje dołeczki. Każdy z nas je lubi, ponieważ Hazza przy uśmiechu wygląda wtedy słodko.
  Odchodząc od stołu zabrałam talerz, po czym odniosłam go do jednego z okienek, w którym odbierane są brudne naczynia.
  Nie czekając na resztę poszłam do mojego pokoju aby zabrać kurtkę i zmienić buty na zimowe. Wchodząc do środka nie zauważyłam żadnych zmian, co oznaczało, że nowa uczennica została zakwaterowana w innym pomieszczeniu. Zdjęłam kurtkę z wieszaka, po czym założyłam ją na siebie. Tak samo zrobiłam z szalikiem, czapką oraz rękawiczkami. Z nóg zdjęłam czarne vansy, natomiast zamiast nich założyłam beżowe emu. Będąc już gotową powoli zaczęłam kierować się do wyjścia, aby odetchnąć świeżym powietrzem. Na szczęście w weekendy nie musimy mówić wychowawcą o naszych wyjściach zwłaszcza gdy jesteśmy już pełnoletni. Dawali nam odrobinę luzu, tak jak mielibyśmy to w domu. Nie mam za złe moim opiekunom, że mnie tu wysłali. Mogę nawet powiedzieć, że jestem im wdzięczna. Dzięki temu pobytowi tutaj dużo nauczyłam się, jak również nadal uczę odpowiedniego postępowania w życiu. Nauczyciele może i są wymagający, ale wiem doskonale, że właśnie dzięki nim coś osiągnę, dostanę się na wymarzone studia i po nich spełnię swoje największe marzenia.
  Na dworze było zimno. Padał śnieg, wszędzie otulając swoim białym puchem ziemie. Gdzieniegdzie można było dojrzeć zaspy, które nie licznym osobom przeszkadzały. Odciski butów zostawiały po sobie ślady, w wyniku, których powstawało także błoto.
-Idziemy?-przekręciłam głowę do tyłu. Rozpoznawalny głos Danielle można było usłyszeć na kilometr.
-Jasne-odpowiedziałam jej, a następnie całą gromadka ruszyliśmy przed siebie. Chodziliśmy w ciszy, dając możliwość wygadania się powietrzu. Od czasu do czasu mogliśmy usłyszeć hałas drzew, który był spowodowany raz lekkim, a innym razem mocnym wpływem wiatru na pogodę.
  W niezauważalny sposób zaczęłam powoli zwalniać. Dzisiejszego dnia nie miałam na nic ochoty. Nie wiem nawet dlaczego. Zawsze wszystko mi się układało, byłam szczęśliwa, a ostatnimi czasy moje życie, każda chwila nabiera szarego koloru. Nie mam prawdziwej przyjaciółki, której mogłabym ze wszystkiego się wygadać. Co czuję, kogo kocham, na kim mi zależy, a kogo z całego serca nienawidzę. Chciałabym poczuć, że ktoś jest przy mnie, słucha mnie i nawet mówi głupie zdanie "wszystko będzie dobrze".
-Co się stało?-obok mnie znalazł się Liam. Nie za bardzo miałam ochotę akurat z nim rozmawiać. Ja nie chcę zwierzać się chłopakom im nie mogę zaufać w stu procentach, bo wiem, że wcześniej czy później zranią mnie w jakiś nawet najgłupszy sposób. Ale zranią, co będzie bolało. Bardzo bolało.
-Nic-odpowiedziałam z grzeczności. On wie, że skłamałam i ja to wiem, lecz tego nie da się zmienić.
-Allie przecież wiesz, że nam możesz ufać.
-Tak, wiem to doskonale-uśmiechnęłam się do bruneta, co on odwzajemnił. -Liczę się z waszym zdaniem, ale tego akurat nie warto pogłębiać. Dajmy sobie spokój i wracajmy do ośrodka, bo jest cholernie zimno-dodałam.
-Chcesz kurtkę?-zaproponował Zayn, jednak nie przystanęłam na jego propozycji.
-Wtedy tobie będzie zimno, a przecież nie chcemy żebyś zachorował-głos lekko mi zachrypł. Czułam, że głowa mnie boli, miałam tylko nadzieję, że nie będę miała gorączki.
  Przed powrotem do naszego ośrodka wstąpiliśmy jeszcze do Starbucksa. Lubiłam pić tutaj kawę, ponieważ jej konsystencja zawsze mi smakowała. Najbardziej lubię karmelowe Frappucino i o takim też smaku zamówiłam sobie napój. Myślę, że nie da opisać się jednym słowem tego uczucia, gdy weźmiesz choć jednego łyka tej kawy.
  Popijając gorący napój przypatrywałam się krajobrazowi Londynu. Jest to ciekawe miasto. Myśląc, że znasz go na pamięć zawsze znajdzie się ktoś kto cię zaskoczy i udowodni, że nie widziałeś wszystkiego. Anglia jest dużym państwem, który sprowadza mieszkańców jak i podróżników, archeologów z innych kraji. Najciekawszą atrakcja tego miasta jest jednak Big-Ben, który zna każdy, nawet najgłupszy człowiek świata. I tak wracając tam skąd przyszliśmy zastanawiałam się nad różnymi zagadkami, tajemnicami tej stolicy, w której zamieszkujemy.
  Wróciwszy do naszego wielkiego domu miałam ochotę położyć się spać, gdyż byłam zmęczona. Oczy same mi się zamykały, na co nie mogłam poradzić. Z lewej kieszeni spodni wyjęłam klucze, po czym otworzyłam drzwi prowadzące do mojego pokoju. Wchodząc do środka patrzyłam pod nogi lecz gdy zobaczyłam zapalone światło od razu podniosłam głowę.
-Cześć-zdziwiony głos skierowałam do dziewczyny siedzącej na wolnym łóżku.
-Cześć-odpowiedziała. Na moment się na mnie spojrzała, po czym przewróciła swój wzrok i dalej patrzyła się w kremową ścianę.
-Co tutaj robisz?-spytałam po chwili dziwnego napięcia, które panowało między nami.
-Mam tutaj mieszkać. Ale obie wiemy, że nasze drogi inaczej są pokierowane dlatego ty nie będziesz przeszkadzała mi, a ja tobie.
-Skoro mamy być współlokatorkami to powiedz chociaż jak się nazywasz?
-Jamie-odpowiedziała oschłym tonem.
-A ja Allie-z ciszyłam głos, gdyż wiedziałam, że ona nawet się tym nie przejmie. Chciałam mieć z kim pogadać i dostałam osobę, z którą będę mieszkać. Szkoda tylko, że raczej łatwo się nie dogadamy.



i jest pierwszy rozdział. siedziałam nad nim bardzo długo, bo od wtorku. jakoś ciężko mi szło napisanie, ale może dlatego, że to dopiero początek? nie wiem na razie tego, ale czytając stwierdziłam, że chyba nie jest najgorsze. czekamy na wasze opinie nawet jeśli mają być negatywne, komentujcie i dodawajcie się do obserwatorów, gdyż właśnie wtedy będziemy szczęśliwe.
Oraz chciałyśmy życzyć wam wesołego jajka, mokrego śmingusa dyngusa lub miłej zabawy na śnieżki ♥