20 rozdział (ostatni)

Muzyka.

"Czasy się zmieniają i my zmieniamy się wraz z nimi"

5 lat później

Z perspektywy Allie:
Siedziałam na swoim łóżku, upijając kolejny łyk gorącej kawy. Lewą ręką przeczesałam moje blond włosy i bez ani krzty uczucia spoglądałam na zdjęcie, które leżało na moich kolanach. Na fotografii byłam ja wraz z Niallem. Tacy młodzi, szczęśliwi, wtuleni w siebie, zakochani. Szkoda, że to minęło. I popatrz z biegiem czasu jak wszystko tak szybko się zmienia, bo coś jest, a później nagle tego nie ma. Wszystko było idealne, kolorowe, ale Horan dostał propozycję nie do odrzucenia. Wyleciał do Australii, do pracy naukowej, dzięki której mógł coś w swoim życiu osiągnąć. Zawsze interesowały go nauki ścisłe, badanie różnych dziwnych rzeczy i mimo swoich upierań, że zostanie ze mną kazałam mu jechać. Nie darowałabym sobie, że osoba, na której mi zależy nie mogłaby przeze mnie spełniać swoich marzeń. Zachowałabym się wtedy egoistycznie. Zresztą nie żałuję, gdyż dopiero po jego wyjeździe oboje zrozumieliśmy, iż znaczymy dla siebie dużo, jednak nie tyle wystarczająco, by móc dalej ciągnąć nasz związek. Do tej pory utrzymujemy przyjacielski kontakt i żadne z nas nie jest zawiedzione. Niall znalazł tam sobie jakąś dziewczynę, której chce poświęcać jak najwięcej czasu, a ja? Jestem dumna z mojego przyjaciela. Sama odnalazłam miłość mojego życia. Zgadnijcie kto nim jest! Nikt inny, jak Bruno McKinley. Po wyjeździe blondyna ponownie zaczęłam spędzać z nim dużo czasu, ponieważ udało mu się wyjść z nałogu i zrozumiałam, że to jego tak na prawdę kocham. - Obudziłam się z przerażeniem na twarzy i wciąż przypominałam sobie ten realistyczny sen.
-Co się stało kochanie? - Niall pocałował mnie w czoło najdelikatniej jak potrafił. Zawsze tak robił z rana, gdyż wiedział doskonale, że to uwielbiam.
-Dziwny sen - powiedziałam.
-Jaki? - spytał niepewnie.
-Ty wyjechałeś, zostałam sama, a potem znalazłeś sobie inną dziewczynę, a ja wróciłam do Bruna - powiedziałam, ponownie wyobrażając sobie to wszystko, aż nieprzyjemne ciarki przeszły przez moje ciało.
-Dziwne, bo nigdy bym cię nie zostawił. - Uśmiechnął się do mnie, po czym wyszedł z łóżka, łapiąc mnie za rękę - co spowodowało, że również musiałam opuścić ogrzane przez nasze ciała posłanie - i zaprowadził mnie na sam dół, do kuchni, gdzie było przygotowane śniadanie. Mniej więcej trzy lata temu postanowiliśmy razem zamieszkać, a dokładnie dzisiaj mija drugi rok naszego małżeństwa. Zamieszkaliśmy w jednorodzinnym domku, na który wiele zaoszczędzaliśmy. Usiadłam przy stole, zaprzestając skupiać się na mało ważnych myślach, po czym zabrałam się za konsumowanie jajecznicy, przygotowanej przez mojego męża.
-Allie? - zwrócił się do mnie blondyn.
-Tak? - spytałam.
-Skoro dzisiaj idziemy na ślub Liama i Danielle, to co z naszym maleństwem? - Ah tak. Zapomniałam wspomnieć, iż niecałe pół roku temu urodziła nam się śliczna dziewczynka, którą nazwaliśmy Chloe. Jest bardzo podobna do ojca, gdyż ma identyczne niebieskie oczy i bardzo podobne rysy twarzy.
-Mamy zawieść ją do moich rodziców - powiedziałam, gdy skończyłam konsumpcję swojego posiłku. Uśmiechnęłam się do chłopaka promiennie, po czym zeskoczyłam z wysokiego krzesła i podążyłam na górę, ponieważ usłyszałam cichy szloch panny Horanowej.
-Ci - powiedziałam, biorąc ją na ręce i kołysząc w lewo i w prawo, aż mała ponownie zasnęła.

Z perspektywy Jamie:
   Rozbierałam się w łazience do naga, podczas gdy gorąca woda w powolny sposób zapełniała brzegi wanny. Po kilku minutach zakręciłam korki i położyłam się w wannie, dokładnie relaksując się tą chwilą. Byłam przemęczona podróżą z Nowego Jorku, jednak obiecałam Danielle, że pojawię się na jej ślubie z Liamem. Zatrzymałam się w tym samym hotelu, w którym miała odbyć się cała uroczystość. Z jednej strony byłam szczęśliwa, że po pięciu latach ponownie spotkam się twarzą w twarz ze starymi znajomymi, ale z drugiej strony obawiałam się ich reakcji. Rozmawiałam tylko czasami przez skype'a z Allie, Dan i Eleanor, która rozstała się z Louisem. Niestety tej dwójce nie było pisane szczęście, jednak dziewczyna za bardzo tym się nie zamartwia, gdyż po jakimś czasie znalazła sobie kogoś innego. Szkoda, że nie będzie jej na dzisiejszej uroczystości, ponieważ wylecieli do Francji, w celu poznawania innych państw świata. To słodkie. Sama będąc w związku chciałabym podróżować i poznawać różne regiony, które w tym momencie są mi obce. Zaprzestałam wszelkich rozmyśleń, gdy po porządnej kąpieli, opuściłam wannę. Wycierałam się miękkim, białym ręcznikiem, a następnie na suche ciało założyłam czarną bieliznę. Jako, że była już 16 musiałam zacząć się szykować. Założyłam delikatną turkusową sukienkę bez ramiączek, która z tyłu była dłuższa, bo sięgała prawie do stóp, a z przodu była zdecydowanie krótsza, gdyż do połowy ud. Włosy związałam w koka i zostało tylko pomalowanie się. Oczy pomalowałam czarnym tuszem i podkreśliłam jeszcze eyelinerem. Nałożyłam na policzki odrobinę różo i gdy będąc gotową, uśmiechnęłam się do własnego odbicia, a następnie opuściłam to pomieszczenie, kierując się w stronę jednoosobowego łóżka, na którym usiadłam. Założyłam czarne szpilki i wstałam, zabierając przy tym czarną "kopertówkę", do której schowałam telefon, błyszczyk, chusteczki, dokumenty, oraz klucze, które tam włożyłam gdy opuściłam i za kluczowałam pokój.
   Zeszłam na sam dół i widząc już w oddali moich znajomych serce zaczęło bić mi sto razy szybciej. Przeraziłam się, gdyż nie wiedziałam jak zareagują na mój widok. Podchodząc coraz bliżej zobaczyłam, iż Allie i Niall trzymają się za ręce co mnie ogromnie ucieszyło, a na mojej twarzy pojawił się delikatny uśmiech.
-Cześć wam - powiedziałam, kiedy stałam już za nimi. Wszyscy prócz Zayna odwrócili się w moją stronę i z nie do wierzeniem mi się przyglądali.
 -Niech mnie ktoś uszczypnie, bo chyba śnie - zwrócił się do mnie Louis, na co zareagowałam cichym śmiechem.
-Nie śnisz, stoję przed tobą. Przed wami - poprawiłam się momentalnie.
-Jak miło znowu cię widzieć! - pisnęła Allie, mocno się do mnie przytulając. Potem zrobił to samo Niall i Tomlinson.
-Brakowało mi was. - Uśmiechnęłam się do nich, po czym ja, Lou i Malik - który ani na mnie nie spojrzał, ani nie zamienił ze mną nawet jednego słowa -poszliśmy usiąść, gdyż na sali nastała cisza, a panna młoda wraz z ojcem, trzymającym ją pod rękę, zaczęli powoli wchodzić, idąc w rytmie przygrywanej muzyki. Świadkami były nasze młode gołąbeczki...
   Pierwszy toast za młodą parę nastąpił, pierwszy taniec wypalił i teraz wszyscy bawili się cudownie. Niektórzy siedzieli przy stołach, delektując się pysznymi potrawami lub rozmawiając ze sobą, a inni tańczyli na parkiecie, z ogromnymi uśmiechami na twarzy. Ja natomiast postanowiłam wyjść na zewnątrz i się przewietrzyć, jednak gdy to zrobiłam to zaczęłam żałować, ponieważ najprawdopodobniej taką samą myśl miał Mulat, opierający się o ścianę budynku. Tym razem się na mnie spojrzał szyderczo, po czym w końcu się odezwał:
-Ciekawe po co nasza mała księżniczka tutaj przyjechała.
-Na ślub moich przyjaciół - powiedziałam, splatając ręce i trzymając je pod piersią.
-No tak. - Puknął się dłonią w czoło. -Przecież ta kochana Jamie to zimna suka bez uczuć i nikogo nie potrafi kochać mocniej niż po przyjacielsku.
-O co ci znowu chodzi, Zayn? - spytałam, robiąc nacisk na jego imię.
-Nie tak ostro kochanie. - Chciałam już odejść, kiedy chłopak podbiegł do mnie i złapał za rękę, przyciągając do siebie. Spuściłam głowę w dół, jednak złapał mnie za brodę, podnosząc moją głowę tak, abym mogła na niego patrzeć.
-Puść mnie - wysyczałam z odrazą do niego.
-Nie udawaj - powiedział. -Odwzajemniłaś wtedy pocałunek, więc może mi powiesz, że mnie nie kochasz? Wiesz jak to cholernie boli kiedy kochasz kogoś kto ma cię serdecznie w dupie? A wiesz jak się czułem kiedy byłaś z Harry'm? Każdego dnia myślałem, że kiedyś to ja cię będę obejmował, całował, szeptał słodkie słówka, budził się przy tobie i robił ci śniadania do łóżka.
-Zayn...
-Nie przerywaj mi kotek! - krzyknął. -Nie wszystko kręci się wokół ciebie. Teraz ja mówię. Dlaczego nie odwzajemniasz moich uczuć? Albo czemu udajesz, że na niczym ci nie zależy? Chcesz być dziwką i puszczać się na prawo i lewo? Proszę bardzo, droga wolna, ale i tak na mnie trafisz, bo przyjdę specjalnie do ciebie i wtedy ponownie się spotkamy. Nie daruję, dopóki nie zapomnę, a nie zapomnę nigdy. Wiesz dlaczego? - spytał, a ja kiwnęłam przecząco głową. -No tak, przecież ty niczego nie wiesz. Bo cię kocham. - Szarpnął mną tak mocno, że aż zaczęło kołować mi się w głowie. -Zastanów się nad swoimi uczuciami. - I poszedł, zostawiając mnie samą z wieloma myślami...

Jedna chwila może wywrzeć na tobie ogromną presję, ale może też wiele zmienić. Życie każdego z nas jest niepojętą grą, która wyznacza nam nowe poziomy. Nigdy nie możemy przewidzieć co się stanie i to jest okropne.
Tak było w przypadku historii Allie i Jamie, które nie zawsze podejmowały dobre decyzje, ale czy w końcu wszystko się im ułożyło tak jak chciały?
Trudne pytanie, ponieważ nigdy nie dzieje się kolorowo. Bywają kłótnie, ale są też szczęśliwe momenty, a to wszystko tylko buduje nasze charaktery...
Allie została z Niallem już na zawsze. Mieli też trudne momenty, jednak im się udało.
A co z Jamie i Zaynem, którzy w głębi serca darzyli siebie wielkimi uczuciami?
Cóż...Jamie się przełamała i jako dziewczyna z ciężkim charakterem odważyła się wyznać Malikowi co tak na prawdę czuje.
Ich związek od tamtej pory się rozwijał i do tej pory trwa i nic nie zanosi się na to, by miał się skończyć.
Historia jak setki innych ze szczęśliwym zakończeniem, jednak w swoim rodzaju oryginalna.
Nasze życie jest krótkie, więc nie wolno marnować żadnej chwili i jeśli kochasz to tego nigdy nie ukrywaj...


KONIEC!

Dziwnie jest kończyć nasze pierwsze opowiadanie, gdyż strasznie się z nim zżyłyśmy. Zawsze wczuwałyśmy się w nasze bohaterki, które po części odzwierciedlały nasze charaktery, gdyż Jamie (Zuzia) nie potrafi okazywać swoich uczuć i często robiąc komuś na złość chce pokazać, że tak na prawdę zależy jej na kimś innym. Natomiast Allie (Dagmara) jest skromna i często ukryta w sobie. Boi się wielu rzeczy, przez co czasem nie chce pokazywać jak na prawdę się czuje, ale zawsze jest w gotowości, by pomagać innym.
Mamy nadzieję, że polubiliście tą historię i, że tak samo jak tą polubicie nasze nowe opowiadanie, z którym ruszymy już w niedziele rano!

Chciałybyśmy serdecznie podziękować za 707 komentarzy (jak na razie), 126 obserwatorów i również jak na razie za 44066 wyświetleń. Szczerze mówiąc nie sądziłyśmy, że ten blog osiągnie sukces, a jednak nam się udało, z czego jesteśmy ogromnie szczęśliwe ♥

Zostaje nam jeszcze zaprosić was na tego następnego bloga: STREAM OF LIES, gdzie w niedzielę dodamy prolog i jeszcze na tym blogu w nowym poście udostępnimy adres, aby jak najwięcej czytelników tego bloga zaczęła czytać nasze nowe opowiadanie.
Pozdrawiamy: Allie & Jamie ♥